Cars amics occitans e catalans
Aprèp 26 ans de nos amassar aicí, los catalans e los occitans, sentissi un sentiment de revòlta dins lo prigond de mon còr de veire que la situacion dels nòstres dos pòbles demòra sens cap de càmbiament positiu important a senhalar.
Vivèm de la indulgéncia e de la caritat dels estats que, malgrat que nos escanan e esperan la nòstra mòrt definitiva, nos fan la mercé de nos far pas cremar vius coma antan. Son bons e pacients e esperan la nòstra mòrt dempuei fòrça de temps. Aquò serà bon per la novèla Euròpa. Aurèm doas lengas de mens dins la Babel europèa. Aquò serà mai simple e mens car.
Los catalans avèm demandat al govèrn espanhòl l'oficialitat del catalan a Euròpa, e miracle! lo govern de Madrid l'a demandada, mas ailàs Euròpa a refusat la demanda. Los catalans sèm 12 milions, mai que fòrça dels estats actuals de l'Union Europèa. Mas avèm un grand problèma: sèm pas un Estat catalan. Sèm sonque unas províncias d'Espanha e compta pas que lo catalan siaga co-oficial als Païses Catalans.
Cal evitar lo perilh. Oficializar lo catalan seriá destapar la Caissa de Pandòra. Seriá incitar totas las autras lengas sens estat a faire la meteissa causa. Metre, per exemple, al meteis nivèl lo francés e l'occitan seriá totalment inadmissible. Se pòt pas comparar una lenga modèrna e culta amb un patois vergonhós. Aquò es lo sentiment jacobin. Es la realitat.
Euròpa es pas çò qu'aviam pensat: lo remèdi dels patiments dels pòbles escanats pels estats.
Per las eleccions europèas de la setmana passada i aguèt una fòrta abstencion. Euròpa es una monstruositat d'estats e lo monde s'interessa pas se Euròpa servís sonque per l'economia e la política.
Mas los catalans del CAOC avèm demandat l'oficialitat de l'occitan compte-tengut que l'aranés-occitan es tanben oficial a la Val d'Aran.
Benlèu i aurà pas cap responsa.
Mas vos pòdi senhalar que los catalans aprovaràn pas la novèla Constitucion europèa se lo catalan es pas minimament oficial a Euròpa, votarem contra.
Lo decepcion serà cada còp mai granda se los estats demòran los sols mèstres de l'Union Europèa e los pòbles qu'an lengas pròpias son pas reconeguts.
Vaquí mon sentiment de revòlta qu'ai manifestat en començar mon discors.
Mas tanben vaquí mon sentiment d'amistat prigonda cap als occitans, sa lenga e sa cultura que son un patrimòni partejat pels catalans.
Avèm partejat amb vosautres lo malur istoric de la repression. Aprèp avèm partejat l'esperança. Ara partejarem tanben la lucha pels nòstres dreits e per la nòstra lenga e cultura.
Espèri tornar l'an venent 2005 aicí al Prat dels Cremats per celebrar l'amistat occitanò-catalana.
E tanben espèri tornar celebrar la fèsta del fuòc a la nuèit amb la vòstra ajuda.
Grandmercé a totes
Visca Catalonha
Visca Occitania
Enric Garriga Trullols
President del CAOC
Aprèp 26 ans de nos amassar aicí, los catalans e los occitans, sentissi un sentiment de revòlta dins lo prigond de mon còr de veire que la situacion dels nòstres dos pòbles demòra sens cap de càmbiament positiu important a senhalar.
Vivèm de la indulgéncia e de la caritat dels estats que, malgrat que nos escanan e esperan la nòstra mòrt definitiva, nos fan la mercé de nos far pas cremar vius coma antan. Son bons e pacients e esperan la nòstra mòrt dempuei fòrça de temps. Aquò serà bon per la novèla Euròpa. Aurèm doas lengas de mens dins la Babel europèa. Aquò serà mai simple e mens car.
Los catalans avèm demandat al govèrn espanhòl l'oficialitat del catalan a Euròpa, e miracle! lo govern de Madrid l'a demandada, mas ailàs Euròpa a refusat la demanda. Los catalans sèm 12 milions, mai que fòrça dels estats actuals de l'Union Europèa. Mas avèm un grand problèma: sèm pas un Estat catalan. Sèm sonque unas províncias d'Espanha e compta pas que lo catalan siaga co-oficial als Païses Catalans.
Cal evitar lo perilh. Oficializar lo catalan seriá destapar la Caissa de Pandòra. Seriá incitar totas las autras lengas sens estat a faire la meteissa causa. Metre, per exemple, al meteis nivèl lo francés e l'occitan seriá totalment inadmissible. Se pòt pas comparar una lenga modèrna e culta amb un patois vergonhós. Aquò es lo sentiment jacobin. Es la realitat.
Euròpa es pas çò qu'aviam pensat: lo remèdi dels patiments dels pòbles escanats pels estats.
Per las eleccions europèas de la setmana passada i aguèt una fòrta abstencion. Euròpa es una monstruositat d'estats e lo monde s'interessa pas se Euròpa servís sonque per l'economia e la política.
Mas los catalans del CAOC avèm demandat l'oficialitat de l'occitan compte-tengut que l'aranés-occitan es tanben oficial a la Val d'Aran.
Benlèu i aurà pas cap responsa.
Mas vos pòdi senhalar que los catalans aprovaràn pas la novèla Constitucion europèa se lo catalan es pas minimament oficial a Euròpa, votarem contra.
Lo decepcion serà cada còp mai granda se los estats demòran los sols mèstres de l'Union Europèa e los pòbles qu'an lengas pròpias son pas reconeguts.
Vaquí mon sentiment de revòlta qu'ai manifestat en començar mon discors.
Mas tanben vaquí mon sentiment d'amistat prigonda cap als occitans, sa lenga e sa cultura que son un patrimòni partejat pels catalans.
Avèm partejat amb vosautres lo malur istoric de la repression. Aprèp avèm partejat l'esperança. Ara partejarem tanben la lucha pels nòstres dreits e per la nòstra lenga e cultura.
Espèri tornar l'an venent 2005 aicí al Prat dels Cremats per celebrar l'amistat occitanò-catalana.
E tanben espèri tornar celebrar la fèsta del fuòc a la nuèit amb la vòstra ajuda.
Grandmercé a totes
Visca Catalonha
Visca Occitania
Enric Garriga Trullols
President del CAOC
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada