02/04/2010
Senher Conse de Barcilona,
La distància que i a entre la Barcelona catalana e la vòstra Barcelona provençala demòra encara longa e malgrat que las autorotas an acorchat lo temps del viatge, es encara tròp fatigant un viatge de 12 oras en carri.
Segur que dins un avenidor proche aurèm trins de nauta velocitat que partiràn de la nòstra Barcelona e arribaràn viste a Provença e aprèp serà cortèt lo camin jusqu’a la Barcelona dels Aups.
Mas en despièch d’aquò las relacions occitano-catalanas existisson entre las doas Barcelonas.
Lo CAOC venguèt a Barcilona en 1994 e totjorn n’avèm gardat una emocionanta e agradiva remembrança.
Tanben me soveni de la venguda a Barcelona d’un carri de Barcelona, entre autres del Felibrige en 1986, en l’escasença d’un aniversari de la Santa Estela a Perpinhan.
Foguèron recebuts al Parlament de Catalunya pel President al qual l’avètz liurat alara un plat amb lo blason de la vòstra vila.
Lo president del Parlament, l’istorian Miquel Coll i Alentorn, foguèt estonat de veire qu’es lo meteis blason que lo nòstre de Barcelona. La bandera catalana e la provençala son la meteissa.
Occitània es fòrça granda per èstre visitada aisidament pels catalans. Las relacions son mai prigondas entre les territòris catalans e occitans mai proches. Mas lo CAOC dempuèi 32 ans se bolega per Occitània tota, dempuèi la Val d’Aran fins las Valadas occitanas del Piemont. De la mar grana de l’Atlantic fins la Mediterrànea.
Malastrosament i a encara una granda desconeissença d’Occitània. Mas lo mai penible es l’ignorancia de la nòstra istòria comuna entre Catalonha e Provença.
Aquesta vòstra Barcelona foguèt fundada Ramon Berenguer V de Provença en 1231 que èra nebot del rei català en Pèire que moriguèt a Muret en 1213.
També èra cosin del nòstre gran rei Jaume primièr.
Vòli pas vos balhar una leiçon d’istòria.
Avèm vengut un còp de mai a la Barceloneta perquè en mai de l’istòria entre catalans e provençaus i a tanben l’amistat istòrica e prigonda entre Occitània i Catalonha, que cada cop es mai granda a mesura que aumenta la coneissença mutuala.
D’autra part la recuperacion de la cultura e la lengua catalana ligada a la recuperacion del poder polític catalan a creat una voluntat (fundada en partida en l’existència de la Val d’Aran en Catalonha) per avançar en la normalissacion e la recuperacion del catalan e l’occitan.
En funcion d’aquesta dinamica, l’Estatut d’Autonomia del 2006 declara que l’occitan tanben es oficial en Catalonha.
Ara la Parlament de Catalonha es en trin de fargar una lei d’aplicacion d’aquesta oficialitat de l’occitan.
La nòstra associacion, lo CAOC, participa activament en aquest debat.
Aquò nos permetrà encara de far mai de causas per Occitania. E nos ajudarà tanben per èstre mai nombroses en lo novèl viatge a la Barceloneta.
Grandmercés pel vòstre acuèlh.
Visca Occitània.
Visca Catalonha.
Visca Barcelona (las doas).
La distància que i a entre la Barcelona catalana e la vòstra Barcelona provençala demòra encara longa e malgrat que las autorotas an acorchat lo temps del viatge, es encara tròp fatigant un viatge de 12 oras en carri.
Segur que dins un avenidor proche aurèm trins de nauta velocitat que partiràn de la nòstra Barcelona e arribaràn viste a Provença e aprèp serà cortèt lo camin jusqu’a la Barcelona dels Aups.
Mas en despièch d’aquò las relacions occitano-catalanas existisson entre las doas Barcelonas.
Lo CAOC venguèt a Barcilona en 1994 e totjorn n’avèm gardat una emocionanta e agradiva remembrança.
Tanben me soveni de la venguda a Barcelona d’un carri de Barcelona, entre autres del Felibrige en 1986, en l’escasença d’un aniversari de la Santa Estela a Perpinhan.
Foguèron recebuts al Parlament de Catalunya pel President al qual l’avètz liurat alara un plat amb lo blason de la vòstra vila.
Lo president del Parlament, l’istorian Miquel Coll i Alentorn, foguèt estonat de veire qu’es lo meteis blason que lo nòstre de Barcelona. La bandera catalana e la provençala son la meteissa.
Occitània es fòrça granda per èstre visitada aisidament pels catalans. Las relacions son mai prigondas entre les territòris catalans e occitans mai proches. Mas lo CAOC dempuèi 32 ans se bolega per Occitània tota, dempuèi la Val d’Aran fins las Valadas occitanas del Piemont. De la mar grana de l’Atlantic fins la Mediterrànea.
Malastrosament i a encara una granda desconeissença d’Occitània. Mas lo mai penible es l’ignorancia de la nòstra istòria comuna entre Catalonha e Provença.
Aquesta vòstra Barcelona foguèt fundada Ramon Berenguer V de Provença en 1231 que èra nebot del rei català en Pèire que moriguèt a Muret en 1213.
També èra cosin del nòstre gran rei Jaume primièr.
Vòli pas vos balhar una leiçon d’istòria.
Avèm vengut un còp de mai a la Barceloneta perquè en mai de l’istòria entre catalans e provençaus i a tanben l’amistat istòrica e prigonda entre Occitània i Catalonha, que cada cop es mai granda a mesura que aumenta la coneissença mutuala.
D’autra part la recuperacion de la cultura e la lengua catalana ligada a la recuperacion del poder polític catalan a creat una voluntat (fundada en partida en l’existència de la Val d’Aran en Catalonha) per avançar en la normalissacion e la recuperacion del catalan e l’occitan.
En funcion d’aquesta dinamica, l’Estatut d’Autonomia del 2006 declara que l’occitan tanben es oficial en Catalonha.
Ara la Parlament de Catalonha es en trin de fargar una lei d’aplicacion d’aquesta oficialitat de l’occitan.
La nòstra associacion, lo CAOC, participa activament en aquest debat.
Aquò nos permetrà encara de far mai de causas per Occitania. E nos ajudarà tanben per èstre mai nombroses en lo novèl viatge a la Barceloneta.
Grandmercés pel vòstre acuèlh.
Visca Occitània.
Visca Catalonha.
Visca Barcelona (las doas).
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada