divendres, 20 d’agost del 2010

DISCORS D’ENRIC GARRIGA TRULLOLS A L’ESCÒLA OCCITANA D’ESTIU

20 d’agost de 2010

Amics occitans e catalans,

Lo CAOC vos presenta ongan un grop catalan de musica tradicionala qu’a unas caracteristicas especialas diferentas dels autres grops que vos a presentat lo CAOC fins ara.

En primièr lo nombre de musicians que son dètz. Un nombre que benlèu es tròp en temps de crisi que tot ven mai prim e magre.

Lo segond es que la granda majoritat son joves, fòrça joves, qu’an una dinamica infatigabla e una mestresa notabla coma musicians.

En tresen son nom “Stucats del bolet”. Aquesta expression “Tocat del bolet” vòl dire en occitan falord o caluc. Un autre sinonim en catalan es tanben “Tocat de l’ala” que vòl dire la meteissa causa. Estucar tanben vòl dire en occitan e en catalan revestir d’estuc una paret, una superficia. Jògan amb l’ambigüitat.

En un festival que se fa en Barcelona, lo Tradicionarius, ai ausit totes los grops participants e ai causit aqueste per la seuna dinamica, per son repertòri e perqué fan fòrça rambalh. A ieu m’agradèt e soi segur que vos agradarà tanben a vosautres.

Venon d’una comarca que s’apèla La Garrotxa, un país de volcans atudats, coma los del Cantal occitan.

Sabètz que los volcans atudats despertan de còps d’un sòmi de sègles e vomitan fuòc, lava e pèiras. Esclatan amb furor e ràbia tant de temps adormits e calats.

Aquò me ven coma anèl al dit per mostrar la semblança amb çò que a còps se passa amb las nacions endormidas o colonizadas qu’arriban a despertar, coma o vesèm de per tota Euròpa e dins lo monde entièr.

Lo 10 de julh en Barcelona lo pòble catalan despertèt d’un sòmi de 300 ans, aprèp aver patit una contunha espoliacion economica e culturala.

Venguèron a Barcelona, per aquela escasença, unes gropes d’occitans amb bandièras e foguèron estonats de veire cridar independéncia unanimament un milion e mièg de catalans.

Çò qu’èra previst coma una protesta contra la senténcia del Tribunal Constitucional foguèt cambiat en una clamadissa unanima, un grand crit, per l’independéncia.

Lo pòble catalan n’a un sadol de mal tractaments e es fart de raubaires que nos menan directament a la misèria de tot un pòble.

A la manifestacion i èra present tot un pòble de totes los atges e condicions socialas. Lo temps decidirà del nòstre futur, mas la volontat dels catalans es d’aver un estat pròpi dins l’Euròpa.

Sabètz que dempuèi 2006 l’occitan es oficial en tota Catalonha.

Sabètz que la Lei de l’occitan es en trin d’aprovacion pel Parlament de Catalonha.

Sabètz que lo CAOC fa cada còp mai de corses d’occitan a Barcelona. Lo nòvel cors 2010-2011 serà de tres nivèls.

Sabètz que lo Parlament de Catalonha aprovèt una Resolucion per demandar al govèrn catalan d’ajudar totas las manifestacions favorablas a l’occitan en Occitània, coma per exemple, al Metrò de Tolosa.

Tot aquò es un grand despertar per melhorar las relacions occitano-catalanas.

Sabèm totes que i a una fòrta crisi, mas se avèm un govèrn catalan fòrt e independent, poirem véncer totes los obstacles.

Occitània tanben desperta, segur.

Amb aquest optimisme cridi, per acabar.

Visca Catalonha.

Visca Occitània.

E visca los Stucats del Bolet e la jòia catalana occitana.

Enric Garriga Trullols


diumenge, 1 d’agost del 2010

DISCORS D’ENRIC GARRIGA TRULLOLS AL PÒRT DE SALAU

XXIII PUJADA AL PÒRT DE SALAU
1èr d’agost de 2010


Srs. Alcaldes occitans i catalans,
Srs. regidors municipals,
Amics occitans,
Amics catalans,


He escrit aquest discurs fa una setmana i he escrit que avui farà sol i efectivament fa sol.

L’any passat hi havia boira (pels occitans nèbla o broma) i feia fred, força fred. Enguany, fa calor.

El temps ha canviat, nosaltres també, Catalunya també i Occitània també. I és bo de remarcar que aquests canvis uneixen més occitans i catalans. Em refereixo a canviaments culturals i polítics.

E ara contunharai en occitan qu’es lenga oficiala en Catalonha e Aran.

Sabèm totes que i a de causas que son amagadas per la premsa francesa e tanben per la premsa regionala occitana e senon amagadas si que non deformadas e mal interpretadas.

Es çò que se passèt amb la granda manifestacion d’un milion e mièg de personas a Barcelona lo 10 de julh. Èra pas una manifestacion de protèsta coma de costuma. Èra una manifestacion ont totes demandavan l’independéncia de Catalonha.

Catalonha es una nacion adulta, embestiada e malcorada per aver recebut e recebre encara marrits tractaments d’Espanha pendent tres sègles contra la nòstra lenga e cultura.

Totjorn an ensajat de nos assimilar e totjorn sèm estats e sèm una colonia d’Espanha que nos rauba de contunh e fa créisser la pauretat dels catalans e nos mena directament a la misèria.

De tot aquò los catalans n’avèm un sadol, ne  sèm farts. Avèm acabada la paciéncia.

Espanha nos refusa, accepta pas la nòstra identitat catalana. En 1714, Catalonha foguèt annexada a Espanha per la fòrça de las armas. Foguèt un matrimòni a la fòrça, una union impausada. Quand un coble se peleja de contunh, la separacion es la  sola solucion valabla.

Basta gaitar una carta d’Euròpa de fa 100 ans o 200 ans e veiretz coma a cambiat. Quants d’estats novèls an espelit ! Es una tendéncia naturala istorica que contunha en Euròpa e dins lo monde entièr.

Dins 100 ans, Euròpa serà diferenta, serà democratica, confederala, ont totas las lengas seràn egalament respectadas e totes los pòbles auràn la meteissa dignitat.

E los espanhòls voldràn èstre amics dels vesins catalans, que seràn rics per son trabalh, cultes per sa lenga e cultura, campions esportius e lo Barça e la seleccion catalana ganharà lo campionat del monde de fotbòl regularament cada còp.

Mas aquò dich, que se passarà entre Occitània e Catalonha ?
Per l’immediat Catalonha gardarà l’oficialitat de l’occitan en Catalonha e Aran.

Desplegarà la Lei de l’Occitan qu’es en trin d’aprovar lo Parlament de Catalonha. E aprèp, la farà mai completa amb fòrça prestacions perqué serà liura de las restriccions qu’ara impausa l’Estat espanhòl.

Los catalans qu’aprendràn l’occitan seràn milierats dins las escòlas e universitats de Catalonha.

Los occitans auràn enveja de parlar occitan amb los joves catalans e aprendràn la seuna lenga occitana.

E aprèp ? Aquò es dificil de saber. Mas los occitans prendràn la paraula e benlèu seguiràn l’exemple dels catalans.

La resurreccion es un acte de fe, mas Occitània es pas mòrta. Occitans e catalans serem vius e amics per sempre. E tornarem nos encontrar a Salau. Aicí res aurà cambiat, benlèu lo marrit camin serà melhor.

Visca Occitània!
Visca Catalonha!