Cars amics occitans e catalans,
Los que sèm amassats aicí avèm una nauta moral, perqué malgrat totes los malastres cresem amb la libertat, cresèm amb los dreits dels òmes, cresèm amb los dreits dels pòbles, cresèm amb lo dreit a l’autodeterminacion, cresèm amb lo dreit a viure al país, cresèm qu’es un crim lo genocidi cultural e lingüístic contra los pòbles.
Aviam pensat que amb l’arribada de l’Union Europea la politica de repression lingüística fariá un cambiament, mas non, èra una illusion, una quimèra. Los estats demoran los mèstres de las lengas mespresadas e degun a cambiat la situacion. Lo metòde d’asfixia contunha, d’un autre biais, mas inexorable.
En Catalonha las novèlas immigracions fan front comun amb Madrid per impausar lo castilhan coma lenga de relacion en totes los nivèls.
Es plan coneishut que las lengas son salvadas e recuperadas se an un estat pròpi. E sense estat pròpi van a la mòrt segura.
I a pas cap cambiament per èstre optimista. Los resultats recents de las eleccions a França e Espanha fan evident la permanència de las polticas repressivas jacobinas e centralistas.
E malgrat tot aquò los que sèm aicí avèm un grand esperit de resistència.
Sèm pas gaires, mas avèm l’esper e la fòrça de la rason.
Sabèm qu’ara nos podon pas cremar aicí como abans en aqueste Prats dels Cremats.
Nos volon tuar d’un autre biais, mas ara còsta fòrça de tuar un pòble se i a òmes que luchan per la libertat amb los mejans democratics qu’avèm.
Montsegur simbòl de libertat, dempuèi lo 4 junh, se fa mai fòrt amb las cendres de Crestian Duthil escampadas per aquestes Prats de Montsegur.
Crestian Duthil èra un grand e valent occitanista.
Moriguèt, foguèt tuat, luènh de sa tèrra, mas Montsegur a acolhit sas cendres e son esperit.
Aicí, en aqueste meteis luòc faguèt fòrça discurses e faguèt ausir las nòtas de la musica occitana amb son acordeon al Prat dels Cremats e cada an tanben al Pòrt de Salau, al cimal dels Pirenèus.
Sèm orfanèls sens sa presència personala, mas sèm enfortits per contunhar la batalha pel pòble occitan e pel poble fraire catalan.
Lo CAOC fa uèi aqueste acte a la memòria del que foguèt president del CAOC occitan e que totjorn aviá collaborat amb lo CAOC catalan.
Crestian Duthil, ta presència, ton sovenir nos farà mai forts e valents.
Visca Catalonha!
Visca Occitània!
Enric Garriga Trullols
President del CAOC
Los que sèm amassats aicí avèm una nauta moral, perqué malgrat totes los malastres cresem amb la libertat, cresèm amb los dreits dels òmes, cresèm amb los dreits dels pòbles, cresèm amb lo dreit a l’autodeterminacion, cresèm amb lo dreit a viure al país, cresèm qu’es un crim lo genocidi cultural e lingüístic contra los pòbles.
Aviam pensat que amb l’arribada de l’Union Europea la politica de repression lingüística fariá un cambiament, mas non, èra una illusion, una quimèra. Los estats demoran los mèstres de las lengas mespresadas e degun a cambiat la situacion. Lo metòde d’asfixia contunha, d’un autre biais, mas inexorable.
En Catalonha las novèlas immigracions fan front comun amb Madrid per impausar lo castilhan coma lenga de relacion en totes los nivèls.
Es plan coneishut que las lengas son salvadas e recuperadas se an un estat pròpi. E sense estat pròpi van a la mòrt segura.
I a pas cap cambiament per èstre optimista. Los resultats recents de las eleccions a França e Espanha fan evident la permanència de las polticas repressivas jacobinas e centralistas.
E malgrat tot aquò los que sèm aicí avèm un grand esperit de resistència.
Sèm pas gaires, mas avèm l’esper e la fòrça de la rason.
Sabèm qu’ara nos podon pas cremar aicí como abans en aqueste Prats dels Cremats.
Nos volon tuar d’un autre biais, mas ara còsta fòrça de tuar un pòble se i a òmes que luchan per la libertat amb los mejans democratics qu’avèm.
Montsegur simbòl de libertat, dempuèi lo 4 junh, se fa mai fòrt amb las cendres de Crestian Duthil escampadas per aquestes Prats de Montsegur.
Crestian Duthil èra un grand e valent occitanista.
Moriguèt, foguèt tuat, luènh de sa tèrra, mas Montsegur a acolhit sas cendres e son esperit.
Aicí, en aqueste meteis luòc faguèt fòrça discurses e faguèt ausir las nòtas de la musica occitana amb son acordeon al Prat dels Cremats e cada an tanben al Pòrt de Salau, al cimal dels Pirenèus.
Sèm orfanèls sens sa presència personala, mas sèm enfortits per contunhar la batalha pel pòble occitan e pel poble fraire catalan.
Lo CAOC fa uèi aqueste acte a la memòria del que foguèt president del CAOC occitan e que totjorn aviá collaborat amb lo CAOC catalan.
Crestian Duthil, ta presència, ton sovenir nos farà mai forts e valents.
Visca Catalonha!
Visca Occitània!
Enric Garriga Trullols
President del CAOC
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada