Car amic,
Veni de legir ambe atencion lo tèxte de la declaracion que faguèretz a l'Òmnium cultural de Barcelona, lo dimarts 6 d'abrial passat, e qu'es intitulada La llei de l'occità es debat al Parlament de Catalunya. Apròvi sense cap de resèrva tot çò que disètz. E vos disi mercés.
Veni de legir ambe atencion lo tèxte de la declaracion que faguèretz a l'Òmnium cultural de Barcelona, lo dimarts 6 d'abrial passat, e qu'es intitulada La llei de l'occità es debat al Parlament de Catalunya. Apròvi sense cap de resèrva tot çò que disètz. E vos disi mercés.
Es vertat que tota lenga de cultura a una fòrma estandard. E la lenga occitana a una fòrma estandard a basa de lengadocian.
Fasètz allusion al cas de la lenga alemanda qu'a una fòrma estandard ensenhada a l'escòla, çò qu'empacha pas que dins de nombrosas regions de la «lingüia alemanda» se pàrlan de fòrrnas localas plan caracterizadas, per exemple lo schwyzertüütsch en Soïssa. Es un exemple transpausable dins nòstra granda Occitània: la reconeissença d'un occitan estandard empacha pas de reconéisser la plena legitimitat de totas las fòrrnas localas de lenga, e per exemple la plena legitimitat e l'emplec local de l'occitan aranés.
Durant los 22 ans qu'ensenhèri a la Facultat de las letras de l'Institut catolic de Tolosa, aviái pas que doás solucions: o emplegar lo francés o m'exprimir en occitan estandard. Causiguèri de parlar sonque en occitan e, naturalament, foguèt en occitan estandard. De mai, presentèri a l'Universitat del Miralh un Diplòma d'estudis aprigondits de «fonologia de l'occitan gascon parlat a Bèumont de Lomanha», redigit tanben en occitan estandard, jos la direccion del professor Xavièr Ravièr.
La nòrma grafica actualament ensenhada a totas las escòlas de la Val d'Aran es la «grafia occitana»: aquela nòrma manifèsta clarament l'unitat de la lenga dins lo respècte de la varietat aranesa. Aital, l'aranés a reïntegrada la granda familha occitana. I a pas de «lenga aranesa» opausada a la «lenga occitana». E es una causa positiva lo fach que se ditz de mai en mai «l'occitan aranés».
Concrètament, dins lo tèxte de la lei, de segur que val mai dire llei de l'occità que non pas llei de l'aranès. Mas, pensi a una formula un pauc longa mas perfièchament clara que permetriá benlèu que metre tot lo mond d'acòrdi: «llei de l'occità a la Vall d'Aran»
Podètz comunicar lo contengut d'aicesta letra a tota persona o tot organisme que li poiriá èsser util.
Ambe mas salutacions plan respectuosas e amicalas.
La fe sens òbras mòrta es. (Jarme, 2, 26.)
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada